7 september 2011
De tijd vliegt… 9 maanden geleden kregen we te horen dat 1 van de 8 kleine hummeltjes naar ons zou komen. En vandaag… vandaag kunnen we onze 2 hummeltjes niet meer uit ons leven wegdenken. Die 2 grote zwarte vrolijkerds hebben zonder enige twijfel een hoop leven in huis gebracht. Rafje doet het boven verwachting goed, behalve dat hij wat sneller moe is en wat meer slaapt dan zijn zus, merk je maar weinig verschil en ongetwijfeld is hij ons vrolijkste en gelukkigste hondje. Altijd is hij blij en vrolijk en met alles is hij tevreden. Wat een heerlijk mannetje! En Tess… Ik had het nooit durven hopen, maar met haar heb ik opnieuw een zielsmaatje gekregen. Een wafje dat door een vuur zou gaan voor mij en uiteraard zou ik dat ook doen voor haar.
Op trainingsgebied is er heel wat veranderd in de afgelopen paar weken.
Tess is in de B-klas begonnen aan het echtere werk. De oefeningen worden stilaan moeilijker, maar vooral uitgebreider. De essentie van elke oefening wordt verfijnd en er wordt bovendien stilaan een afwerking aan vastgebreid. Er wordt gewerkt aan een mooie, rechte zitvoor en een volgoefeningetje gaat het plaatssturen nu vooraf. Het volgwerk wordt wat strenger beoordeeld en ze moeten langer en op grotere afstand kunnen blijven. Hier en daar nog een nieuwe oefening erbij maakt dat er weer wat te oefenen valt. Tess vindt het super om een stapje verder te gaan en ze doet het schitterend! Wat ben ik dan trots op haar!
Ook Sam is een klasje hoger gaan trainen. Hij voelt zich duidelijk in zijn nopjes en vooral de moeilijkere volgoefeningen met houdingen ertussendoor vindt hij helemaal geweldig. Hier en daar moet er bijgesleuteld worden en na zolang gekende soorten oefeningen te hebben gedaan is dat niet altijd gemakkelijk.
Helaas ook minder fijn nieuws… door omstandigheden zijn we opgehouden met het reddingswerk. Heel jammer voor onze hondjes, want ze deden het super graag. Gelukkig is “zoeken” iets wat je overal en wanneer je maar wil kan doen. Tijdens wandelingetjes of in een kort vrij moment, kan je gemakkelijk even iets verstoppen. Dat vinden ze dan helemaal geweldig en geeft hen ook iets meer voldoening dan gewoon wandelen. Ook Brent vindt het leuk om zich af en toe eens te gaan verstoppen, de zwartjes gaan dan heel enthousiast op zoek naar hun kleine baasje!
En ja… als het reddingswerk wegviel, wilden onze schatjes daar graag iets voor in de plaats. Met Tess ben ik al heel snel eens gaan piepen op een jachtcursus. De eerste les was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Er weerklonken ook regelmatig schoten en daarvan was kleine Tess toch een beetje onder de indruk. Ook de brutalere aanpak van medecursisten was ze duidelijk niet gewend. De 2de les begonnen we met “over water sturen” en dat ging gelijk heel goed. Daarna was haar enthousiasme niet meer te stuiten, het werd dan ook een heerlijke voormiddag. Ik ben benieuwd wat de volgende weken gaan brengen!
Rafje begon zo stilaan door ons huis te stuiteren, hij miste duidelijk die voormiddag training in de week… Marc is met hem dan maar gestart in de gehoorzaamheid. Hij blinkt nu uit in de puppycursus en geniet duidelijk van de privé-aandacht die hij dan krijgt.
Hippie moet voorlopig nog even genoegen nemen met wandelingetjes. We vinden het nog iets te vroeg om haar terug te laten springen. Hippie kennende zou ze meteen weer voluit willen gaan en dat is misschien toch onverstandig na zo’n operatie. Binnenkort kan deze gekke hond haar hartje weer ophalen in de agility. We zijn maar wat blij dat ze zo goed hersteld is en dat we nu moeite hebben om haar in te tomen. Hoe blij een mens dan toch kan zijn met licht neurotisch gedrag in huis 😛
En verder…
Joske is gebleven, ze terroriseert het huis en we moeten vooral Siebe regelmatig in bescherming nemen tegen het kleine monstertje. Nergens is ze bang voor, zelfs niet voor Achiel de Jack Russel Terriër die afgelopen weekend op logement was. Achiel bleek nochthans een echte kattenhater te zijn, maar Joske zou hem wel een lesje leren…