6 januari 2011

Eergisteren was de grote dag, mijn goede vriendin Daphne zou in het huwelijksbootje stappen met haar Rob. Een prachtig paar is het altijd al geweest en we waren dan ook heel blij dat we een bijzonder doel hadden op deze dag. Ikzelf was Daphne’s getuige, Marc was er om alles zo mooi mogelijk in beeld te brengen en onze Sam, die was bruidshondje. Als bruidshond was het zijn taak om de ringen te bewaken tot het juiste moment om ze dan aan de bruidegom te gaan afgeven.

Sam zijn avontuur begon eigenlijk al zondagmiddag. Hij werd toen speciaal opgehaald door mijn moeder, die hem maandag naar de kapper zou brengen. Het was natuurlijk belangrijk dat ons mannetje er piekfijn uit zou zien op zo’n dag! Met een bevoorrecht gevoel liet hij zondagmiddag zijn dames alleen achter en trippelde mee naar de auto.

Maandagavond werd na het werk alles nog ingepakt, Sam zijn zachtste kussen ging samen met alle spullen de auto in, dus hij wist al gauw dat er iets te gebeuren stond. De meiden vonden het duidelijk niet eerlijk allemaal…

Toen we na een reis van bijna 3 uur op onze bestemming aankwamen was het al bijna middernacht. De bruid en bruidegom werden extra vrolijk begroet, Sam was duidelijk in zijn nopjes! De nacht heeft hij doorgebracht naast de bruidsjurk, waar hij al snurkend over waakte.

Ook al was het een korte nacht, van Sams ochtendhumeur was dinsdagochtend niet veel te merken. Vrolijk trippelde hij het huis door en hield daarbij alles nauwlettend in de gaten. Even kijken of de kapster het wel goed deed met de haren van de bruid, even langs bij de bruidegom en natuurlijk ook de hapjes even controleren. Intussen was iedereen druk bezig met alle voorbereidingen.

Toen iedereen klaar was en toen bruid en bruidegom elkaar voor het eerst weer ontmoet hadden op hun grote dag, werd het stilaan tijd om te vertrekken. Er ontbrak echter 1 iemand… Sam was spoorloos! Even commotie en nadien grote paniek, want onze kleine Sam liep blijkbaar rond door de Apeldoornse straten…

Gelukkig duurde het niet al te lang voor onze man weer boven water kwam en zodoende konden we dan echt gaan vertrekken. Aangekomen bij het raadshuis kreeg Sam zijn speciale strik om zijn hals waarin de ringen bevestigd waren. Hij zag er prachtig uit en zo voelde hij zich ook! Fier als een gieter paradeerde hij naast me, met opgeheven hoofd.

Tijdens de ceremonie lag Sammeke aan mijn voeten, netjes mee te volgen waar iedereen het daar vooraan over had. Toen de geloftes uitgesproken waren en de bruidegom zijn bruid had gekust, werd Sam bang dat zijn moment van glorie vergeten was geraakt. Er klonk dan ook een luide protest “woehooeewoe”, waarop de ceremoniemeesteres lachend aangaf dat het inderdaad Sams beurt was om ten tonele te komen.

En wat genoot hij van zijn “fifteen minutes of fame”. Heel parmantig en zich duidelijk bewust van het feit dat hij het middelpunt van de belangstelling was, liep hij op een vrolijk, maar beheerst drafje richting bruidegom. Daar bleef hij netjes met opgeheven hoofd staan zodat Rob de ringen kon aannemen. Even wachten tot de ringen aan de juiste vingers zaten, daarna even het bruidspaar feliciteren met een klein knuffeltje, om vervolgens weer netjes aan mijn voeten te komen liggen. Gewoon… alsof hij ieder weekend wel voor zoiets gevraagd wordt 🙂

Ook de rest van de dag genoot hij van alle belangstelling, aaitjes en knuffeltjes en er is zelfs meermaals gevraagd of we Sam niet wilden afstaan. Maar dat doen we toch maar niet…