29 januari 2014

Eindelijk tijd om even stil te staan bij het afgelopen jaar… 2013… een waanzinnige achtbaan van gevoelens, een jaar van prachtige hoogtepunten en ontzettend diepe dalen.

2013 begon zoals 2012 eindigde: in een roes van romantiek en liefde… De plots ontstane concrete trouwplannen brachten de nodige vlinders naar boven. Al snel bleek dat die hun uitwerking niet gemist hadden: ons Casje begon voorzichtig aan zijn leventje als een klein stipje met een kloppend hartje.

Op 23 maart paste ik dan ook nog net met mijn stilaan boller wordend buikje in mijn trouwjurk. Ondanks het feit dat we zowat de koudste 23 maart ooit kregen, werd het een prachtige dag met als hoogtepunt mama Godelieve die er, tranen van geluk inclusief, nog bij kon zijn.

Het jaar vorderde en ons kleine wondertje groeide zienderogen, in de tussentijd werd zijn oma helaas ook stilaan zieker. Het begon bij ons te dagen wat een dubbel jaar het dreigde te worden en hoe dicht afscheid nemen en welkom heten bij elkaar liggen. Nadat ze iedereen had laten beloven goed voor elkaar en haar ongeboren kleinkind te zullen zorgen en nadat ze de door ons gekozen naam met een glimlach goedkeurde, was het op 25 juli tijd voor het grote afscheid. Het grootste afscheid van mijn leven…

Exact 2 maanden later, op 25 september, wordt Cas geboren. Zijn komst brengt opnieuw een grote roze wolk. Met een traan en een glimlach stellen we ons voor hoe zijn sterretjesoma haar liefde over hem uitstrooit…

Na 2 maanden genieten van ons kersvers gezinnetje, wordt ons geluk opnieuw bruusk verstoord. Het harde afscheid van Tess die zo plots door kanker geveld werd is hartverscheurend.

Op de valreep maakt 2013 nog plaats voor iets moois, nog even en we kunnen onze nieuwe huisgenoot verwelkomen. Het uitkijken naar een nieuwe zwarte vriendin kan het intense verdriet om Tess een beetje verzachten…

Dag 2013…
Een jaar om  niet snel te vergeten…