19 december 2016

Ik zit op een hele dikke roze wolk, met mijn kersvers puppenkind op schoot. Olga is thuis en we zijn klaar voor een nieuw avontuur!
Terwijl ze vredig in mijn armen ligt te slapen, scroll ik even door facebook.
Mijn hart staat even stil als ik een afscheid aan Lola lees… 

Elke dag hoopte ik haar ooit nog eens te zien. Dan beeldde ik me stiekem in dat ze even blij zou zijn om mij te zien als toen. Dat ze dolletjes om me heen zou springen. Dat ze gek zou zijn met Ella, die zo op haar lijkt. Dat ze lief zou zijn voor Cas. 
Lachend heb ik dit weekend nog over haar verteld. Want ook al woont ze al 7 jaar niet meer bij mij, ik moet nog zo vaak aan haar denken, met een brede glimlach.
Vandaag rolt er een hele dikke traan en voel ik een krop in mijn keel en een steek in mijn hart.
Nooit heb ik ècht afscheid van haar kunnen nemen. Wisten wij veel dat we elkaar nooit meer zouden zien na onze laatste date samen en dat is altijd blijven knagen…

Lieve kleine meid…
nu ben je echt weg… voor altijd…

Ren nu maar, met Wodan en met Sam,
zij zullen je vast voorstellen aan de rest van de roedel.

Dag mooie, lieve ster…