29 april 2011

Afgelopen maandag heeft Sam zijn baasjes ge-entertained als een volleerd model! De baas moest voor school een ‘reeks’ van foto’s maken waarin een verhaallijn zat. Hij besloot het leven van een hond vast te leggen en zo werd er vanalles in scene gezet voor Sammeke, ons gewilligste model.

Hieronder zie je de eerste van de reeks, namelijk “het ontbijt”.

 De hele reeks vind je hier: http://www.site11.be/eigen-werk/?album=5&gallery=35

Vanmiddag ging ik op pad met “mijn helft” van onze roedel. Toen we eenmaal onderweg waren, realiseerde ik me dat dit eigenlijk de allereerste keer was dat ik met mijn eigen 3 schatjes op wandel was. Meestal krijgen de 3 dames samen een grote wandeling en de pups een kleinere. Sam kan in beide groepen afhankelijk van hoe zijn pootjes het stellen. En omdat Sam de laatste tijd zowat sukkelt met die pootjes van hem, gaat hij eigenlijk haast nooit mee op de extra tussen-het-werk-door-wandelingetjes. Vandaag keek hij me echter met zijn droopy ogen aan terwijl hij keurig aan de juiste kant van het hekje bleef staan terwijl Tess en Fien al richting auto liepen. Hoe kon ik dat nu weerstaan?

Nadat het drietal flink op wacht had gezeten in de praktijk, trokken we er tussen 2 hagelbuien even op uit. Ik keek er een beetje tegenop omwille van de omschakeling van het weer, maar bij nader inzien was het een heerlijk wandelingetje. Er was geen mens te zien en het bos geurde heerlijk na die regen, wat was het genieten! Bovendien was het erg leuk om mijn 2 corgi’s nog eens ècht samen te zien. Blijkbaar was het al een poosje geleden dat die 2 nog eens echt zij aan zij op pad waren geweest, ze genoten dan ook duidelijk van elkaars gezelschap. Tess was het bekende 5de wiel aan de wagen. En dat is nu echt een “corgiding”. Vroeger was het al zo met Sam en Vonka, ons vorige corgi meisje en nu is het net zo met Fien. Die 2 zijn onafscheidelijk en daar komt gewoon geen hond tussen. Heerlijk hoe ze samen kunnen rennen en spelen, samen dollen. Ze lijken wel hand in hand over de bospaden te zweven. Tess wilde er maar wat graag deel van uitmaken, maar behalve af en toe een blaf in haar richting kon ze geen enkele reactie verwachten, integendeel, ze moest goed uitkijken of ze werd omver gekegeld door 2 razende corgi’s. Arme Tess… ze begreep er niks van, van deze corgi symbiose.