7 december 2011

Wat is het toch ongelofelijk hoe snel een jaar voorbij vliegt…
Als de dag van gisteren weet ik nog hoe ik precies een jaar geleden vol ongeduld zat te wachten op de geboorte van de pups. Heel spannend, want tot het laatste moment ben je toch bang dat er straks geen pupje bij zal zijn voor jou… Gelukkig werden er maar liefst 7 meiden geboren. We wisten toen natuurlijk nog niet dat ook het enige mannetje met ons mee zou komen.

Hoewel ik enorm had uitgekeken naar de geboorte van de puppers en nadien naar de komst van ons meisje, had ik nooit durven hopen dat Tess zo’n waardige opvolger van Wo zou kunnen worden. Wo zal natuurlijk altijd een speciaal plekje in mijn hart houden, maar ook Tessjes plekje is inmiddels al heel lang verzekerd.

Onze zwarte tweeling heeft ons al heel veel geweldige momenten opgeleverd. Broer en zus tesamen in huis, ik weet niet of het hier ooit nog weer zal voorkomen en toch kan ik op geen enkel punt zeggen dat het is tegengevallen of dat we er spijt van hebben. De levensvreugde in ons huisje is met 2 jonge platjassen dubbel zo groot als met 1. Het mag dan niet altijd even gemakkelijk zijn, het is en blijft schitterend om die 2 samen bezig te zien. Hoe ze zo ontzettend veel op elkaar gelijken en tegelijk zo verschillend zijn. Hoe ze kunnen stechelen als broer en zus en even later tegen elkaar aangekruld voor de kachel kunnen liggen.

Tessje heeft zich ontpopt tot een ontzettend leuk werkhondje. Ze is een plezier om mee te werken en daarnaast hou ik ervan om me door haar te laten vergezellen. Ze gaat vaak mee als ze mee kan en eigenlijk  gedraagt ze zich dan altijd erg netjes. Ze maakt prima onderscheid tussen zelf gaan trainen of op een hondenclub naar een wedstrijd kijken. In het eerste geval is ze lekker enthousiast en in het begin moeilijk in te tomen, in de 2de situatie kan ze ook lekker rustig staan kijken langs de kant. Afgelopen weekend zijn we uit logeren geweest bij vrienden en ook nu mocht Tess mee. Voor het eerst was ze enig hondje in huis en ook dat kon haar wel bekoren. ‘s Nachts lekker mee op de kamer slapen, wat zo nu en dan grappige tafereeltjes opleverde. Ons zwart meisje vond het reuzegezellig!

Rafje is meer een huis-, tuin- en keukenhondje. Hij gaat natuurlijk ook wel eens lekker mee wandelen en dan leeft hij aan 200%. Soms houden we ons hart vast als we hem naar hartelust zien rennen, spelen en zwemmen. Hij laat zich duidelijk niet tegenhouden door zijn slechte hartje. Hopelijk kan zijn hart het nog heel lang volhouden en zal hij nog veel verjaardagen kunnen vieren. Voorlopig is er in elk geval nog geen spoor van “ziekte”.

Tess

Raf

Samen uit de bol gaan!