5 maart 2011

Wat een prachtig weer was het deze week en dan ook nog eens 2 extra vrije dagen voor het vrouwtje, dat staat gelijk aan een leuke, maar drukke week voor de woefers!

Woensdag kregen de kleintjes hun laatste prikje, zoals een dierenartsenhond betaamt, ondergingen ze dat alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Soms is het toch een voordeel om bij de dierenarts thuis te wonen, zo’n prikje komt gewoon onverwacht tussen de dagelijkse bezigheden door en geen hond, of kat, die in de gaten heeft wat er gebeurt. Toegegeven dat het soms ook wel eens nadelen met zich meebrengt 😉

En verder, woensdagmiddag brachten we een bezoekje aan “moeke”. Even fijn wandelen over het pleintje en met zo’n mooi zonnetje werd er natuurlijk ook even tijd genomen voor wat foto’s. Thuisgekomen kreeg Rafke Mozes in het oog. “Oh, een Siebe” leek hij wel te denken, maar hoewel Mozes inderdaad ook een kater is, zijn er verder toch wel “enkele” verschilletjes. Mozes is niet alleen ruim 3 keer Siebe, hij is ook niet meer gewend om met wafjes samen te leven èn blijkt niet zo’n lieve goedzak te zijn. Rafke kreeg dus al gauw het deksel, of liever de nagels, op de neus. Gelukkig kwam hij er met de schrik en een hoop onbegrip vanaf. Rafke vindt namelijk alles en iedereen zó leuk dat hij maar niet kan begrijpen dat dat niet altijd wederzijds is. Na het wandelingetje gingen mijn moeder en ik nog even de stad in. Rafke was helemaal uitgeteld dus die bleef lekker slapen in zijn bench, Tess en Fien gingen mee een terrasje doen. Samen lekker genieten van het mooie weer, wat kan het leven heerlijk zijn!

Donderdag was een grote dag, we mochten namelijk op kraamvisite bij kleine platjaspuppy Jutta. Wat een heerlijk meisje is het ook en wat zijn onze 2 schatten al hard gegroeid! Jutta kon met gemak 2 keer in onze knapen, maar ze liet zich niet kennen hoor. En dan Jutta’s grote zus “Yoda”, een oude golden retriever, die zo heerlijk zorgzaam en toch speels met haar nieuwe zus omging. En oh, als ik dat zie… wat mis ik mijn eigen bompie Wo dan erg… Het doet me terugdenken aan hoe Wo alle vorige pups die, al dan niet tijdelijk, bij ons de revue hebben gepasseerd, mee opvoedde. Hij was zo verdraagzaam voor de pups, speelde met ze, maar wees ze toch op tijd en stond keurig terecht, precies genoeg om duidelijk te maken wat duidelijk moest zijn, zonder de pup onnodig op stang te jagen. Zo’n heerlijke opa was hij, die er altijd was voor hen als ze steun nodig hadden. Want grote Wo was nooit ergens bang voor, vond alles prima, was altijd vriendelijk en straalde, ondanks zijn enthousiasme, altijd rust uit. Wat hebben Sam, Lola, Fien en alle opgepaste pups veel van hem geleerd!

Donderdagavond mocht Tess voor het eerst naar de puppyles. Ze heeft het schitterend gedaan en wat ben ik trots op mijn meisje! Ze had ontzettend veel aandacht voor mij en rolde door de oefeningen heen. Ze toonde zich bovendien als een erg gedreven en werklustig hondje, dat liefst héél de tijd dingetjes wil doen. Een uitgebreider verslagje volgt later op haar pagina!

Ook de andere hondjes hebben heerlijk genoten van alle extra wandeltijd deze week en met zo’n mooi weer moet er natuurlijk ook weer gezwommen worden. Wat is het toch genieten als je met het zonnetje in de rug op wandel bent en al je viervoeters ziet dartelen van geluk. Niet alleen de mensen hebben last van lentekriebels. Laat het zonnetje nog maar lekker schijnen!

Meer foto’s zijn toegevoegd op de pagina “kijk hoe wij groeien” en “op wandel”.