20 oktober 2011

Eindelijk hebben we eens werk gemaakt van een nieuwe lader voor mijn compactcamera. Ondanks het feit dat de meeste foto’s hier gemaakt worden met een reflexcamera, vind ik zo’n klein ding toch wel prettig om snel in de zak te stoppen en mee te nemen. Binnen het uur dat de lader aankwam, werd hij in gebruik genomen. Toen de camera na zó lang in de kast gelegen te hebben weer voor het eerst aangezet werd, sprongen de tranen in mijn ogen. Blijkbaar waren nog niet alle foto’s eraf gehaald en daar waren warempel nog foto’s van Wo… Het moet zo ongeveer zijn laatste wandeling geweest zijn die hij meegelopen heeft. We wisten toen al dat hij ziek was en kort nadat deze foto’s genomen zijn, kon ik hem geen plezier meer doen met een wandeling…

Wat ontroerend was het om mijn oude maatje ineens weer te zien verschijnen… Het gevoel alsof hij er nog steeds rondliep bekroop me, het leek zo recent en zo “echt” opeens…
Vandaag haalde ik al het materiaal van het kaartje af, de oude foto’s en de nieuwe foto’s en filmpjes… Voor het eerst en voor het laatst zitten er foto’s van mijn oude en mijn nieuwe liefde in 1 en dezelfde map…

Maar genoeg melancholie… Vandaag denken we natuurlijk met een grote glimlach terug aan mijn eerste zwarte liefde en terwijl geniet ik met volle teugen van mijn nieuwe, zwarte dochter.
Bovendien waren er ook een aantal grappige foto’s bij. Van het corgistelletje bijvoorbeeld, van toen Sam nog voluit kon rennen en stichelen met zijn kleine zus. Echte broeder-zusterliefde! Maar daarnaast ook hoe die kleine corgwyn samen in 1 mandje gepropt liggen zoals ze dat nu nog vaak doen. Of Wo die “op zijn Wodans” in een eigenlijk toch wel te kleine mand ligt.
Een mens heeft die foto’s nodig om zich zulke dingen te herinneren!

En verder is er mijn kleine zwarte die inmiddels erg haar best doet op de jachttraining. Het vrouwtje heeft nu ook fazantenvleugeltjes op de kop kunnen tikken dus kunnen we ook daarmee aan de slag. En dan is er nog maar 1 probleem uit de weg te ruimen en dat is haar angst voor schoten… Sja, de perfecte hond bestaat niet natuurlijk, hihi 😛
Hippie die haar agilitytraining opgepikt heeft en er weer hélemaal tegenaan gaat. Engie die flyball maar niks vond en Hippie die daarin haar leven gevonden heeft. Sam die het vrouwtje met zijn mooie werk probeert te overtuigen om toch weer wedstrijden te gaan spelen. Raf die gewoon zijn eigen vrolijke zelve is en werkelijk íedereen aan het spelen krijgt. Fien die het soms lastig heeft om haar nieuwe plek in de rangorde te aanvaarden. En tenslotte Tess die haar attest voor sociale hond behaald heeft en zo de poort geopend heeft naar meer.

Last but not least trekt onze roedel er binnenkort eens tussenuit. Een heerlijk weekje naar Frankrijk met 4 wafjes. Sam en Fien mogen gaan logeren bij “moeke en vake” en hebben zodoende ook een welverdiende vakantie waarin ze kunnen genieten van elkaars gezelschap en héél veel privé-aandacht.
We kijken er naar uit!

Hieronder nog een trainingsfilmpje van Sam en Tess