17 april 2011

Toen Rafke tijdens de puppyjachttraining zo mooi liet zien dat hij zijn neusje graag en goed gebruikt, zijn we eens gaan denken of daar niet iets mee konden doen. Opeens kwam het baasje op een idee: de mensen van de limburgse reddingshonden zitten immers bij ons op de hondenschool, misschien zou dat wel iets zijn? Het eerste gesprek werd voorzichtig begonnen en de verhalen maakten ons helemaal enthousiast! Het geluk stond een beetje aan onze kant, want er was net iemand afgevallen zodat er een plekje was vrijgekomen.

Gisteren was het zover en gingen we eens een kijkje nemen, we moesten een leuk trekspeeltje meenemen en dan zouden we eens kijken. Zelf waren we ook erg benieuwd hoe dit allemaal in zijn werk ging. Hoe wordt zoiets aangeleerd? Waar is het begin en wat is het resultaat? Omdat we hierin echt leken zijn, was het eigenlijk wel een beetje spannend en onwennig.

Voor de pups was het echt superleuk, het begint allemaal als een spelletje. De “lesgevers” maken de pups zo gek mogelijk van het speeltje, wij moeten hen een beetje aanmoedigen. Er wordt een leuk spel gespeeld, waarbij de pup meermaals mag winnen. Vooral bij Tess zag je de buitdrift daardoor groeien en groeien, wat wilde ze het speeltje graag hebben! Als ze lekker enthousiast waren, zorgde de lesgever dat hij een keertje kon winnen, waarna hij het bos inrende. In eerste instantie mochten we al nakomen als hij nog aan het lopen was. Als we bijna bij hem waren, liet hij zich op de grond vallen en werd er verder gespeeld met het speeltje. De bedoeling is namelijk dat de honden zich gaan richten op liggende of zittende personen en het moet natuurlijk bijzonder leuk zijn bij die “slachtoffers”. In een volgende stap werd de afstand vergroot voor we ze mochten laten gaan en als laatste stapje ging de lesgever al liggen voor we hen mochten laten gaan. Ze vonden het een heerlijk spelletje en vooral Tess ging recht op haar doel af. Rafke was iets sneller afgeleid, bij hem moeten we nu thuis dan ook wat werken op de buitdrift. Raf liet daartegenover dan weer zien hoe mooi hij zijn neusje kan gebruiken.

Op de evaluatie van die les kregen we te horen dat ze in beide pups veel potentieel zien en dat ze hen allebei positief verbaasd hadden.
Fijn om te horen dus! Ik ben benieuwd hoe dit zich verder ontwikkelt. Het zou super zijn als het lukt, het is niet alleen superleuk voor hond en baas, je hebt ook nog eens een mooi doel voor ogen, namelijk slachtoffers terugvinden.

Foto’s van deze eerste les vind je in het album “aan het werk”.