3 juni 2011
Wat was het lang geleden dat we onze kotvriendjes gezien hadden! De baasjes vonden het dan ook hoog tijd om nog eens af te spreken voor een wandeling samen. Het weer zat alvast mee en ook de omgeving was mooi. Het was een blij weerzien, al is de roedel lang niet meer de roedel van op kot. Sam is inmiddels “de ouwe” van de roedel geworden. Cockertje Floris, die opgroeide met mijn 2 mannen Wodan en Sam, is er uiteraard nog bij en Fien, die als laatste de kotroedel vervoegde was blij haar cockermaatje weer te zien. Vaste waarde en goede leider Wo is intussen niet meer en ook gekke Lola moeten we missen. Gekke Lola die Floris altijd weer mee wist te krijgen. Lachend halen we herinneringen op, we denken aan hoe Floris de ene week een prentje was en net van de trimtafel leek af te komen, terwijl hij de andere week steevast het moddervarken van de bende was. Sja… zijn grote zwarte vriendin kwam maar één week op 2 mee. 🙂
Tegenwoordig wandelen we met een heel andere bende, de bordertjes zijn erbij gekomen en ook Floris heeft een cockervriendje gekregen, daarbij nog de 2 platjassen en we hebben 4 prachtige paartjes. Heerlijk toch, zo’n bende!
Nu het lekker weer is, is Siebe ook vaak buiten te vinden. Hij rent op zijn eigen kattige manier door de tuin en houdt graag de gek met de honden. Dat is meestal wel buiten de pups gerekend! Vaak spannen die 2 samen en vormen ze 1 front tegen het kleine siameesje. Dan ravotten ze en wordt Siebe helemaal platgelikt. Soms vindt hij het prettig, soms vraagt hij met een klein mauwtje hulp bij ons. Zelf heeft hij die 2 dolle pups nog nooit terecht gewezen, iets wat we niet van onze durf-al verwacht hadden! Al lange tijd wil ik dit ravotten eens op foto vastleggen, maar een gemakkelijke opdracht is dat niet. Zo gauw de pups je in beweging zien komen, komen ze op je af gerend in de hoop dat er iets plezierigs gaat gebeuren. Vandaag zag ik het tafereel buiten in de tuin, ik pakte de camera en sloop naar buiten. Nog nèt kon ik een plaatje schieten van Tess met Siebe “in haar armen”. De foto lijkt nergens naar, toch vind ik het een leuk beeldje!
En verder… de opleiding tot reddingshond zet zich verder. We zijn nu ook begonnen met het speuren naar voorwerpjes. Ze moeten daarbij leren om alle voorwerpen met mensengeur op te sporen en aan te geven. Daarvoor werken we met metalen buisjes die door mensen een poosje bijgehouden worden. Als ze zo de geur hebben opgenomen kunnen ze verstopt worden, zodat de hondjes ze kunnen gaan zoeken. Onze eerste opdracht was dus om hen helemaal gek te maken van de buisjes. Dat bleek in Tess haar geval gemakkelijker dan verwacht. Meteen al apporteerde ze de buisjes graag. Stilaan gingen we van een open apport op een kort grasveld naar een apport wat meer in de bossen. Sinds deze week laat ik Tess in de auto zitten terwijl ik de buisjes ga verstoppen, daarna mag ze ze één voor één gaan zoeken. Na iedere vondst wordt ze natuurlijk flink beloond, daarna kan ze weer verder zoeken.
Meer foto’s hiervan komen later in een album in “aan het werk”.