3 mei 2011

Met het mooie weer is het een plezier om enkele wafjes mee te nemen naar het werk. Ze kunnen er lekker in de tuin zitten en zelfs als de pauzes kort zijn, kunnen we er gemakkelijk tussenuit voor een wandelingetje. Een bijkomend voordeel is dat we er geen rekening mee moeten houden hoe ze eruit zien nà de wandeling. Zijn ze nat of zitten ze onder de modder? Geen probleem, we kunnen gewoon langs het tuinhekje naar binnen en tegen de tijd dat we naar huis gaan zijn onze zelfreinigende hondjes alweer lekker droog en verlost van al het zand. Heerlijk toch, zo zorgeloos wandelen. Vrouwtje heeft soms wel schone kleren nodig na de pauze maar eigenlijk valt ook dat wel reuze mee.

Vanmorgen is enkel Rafke meegekomen, hij heeft nl wat last van “spetterpoep”. Zou het zijn hart zijn wat zijn darmpjes parten speelt? Of eerder zijn drang om alles, maar dan ook àlles op te eten? Misschien wel een combinatie van beiden… nu ja, ziek is hij zeker en vast niet. Zoals altijd danst hij naar binnen en weet niet welk deel van zijn lijfje eerst te schudden als hij mijn collega ziet. Na zijn behandeling, die hij flink doorstaat, brengt hij de rest van de voormiddag door op zijn dekentje met zijn knuffeltjes. Wat is het toch een schatje!

Na het middageten mogen ook Tess en Fien mee. Met z’n drietjes worden ze in de tuin geïnstalleerd. In de puppyren deze keer want de hond van mijn collega heeft een ontsnappingsroute gecreëerd. De puppyren staat gedeeltelijk in het zonnetje en gedeeltelijk in de schaduw, hun dekentje en wat speelgoedjes erbij en ze vleien zich er meteen neer. Mijn collega kan nog steeds met moeite geloven dat die loebasjes daarin blijven zitten, met hun lange poten en hun ingebouwde springveren zouden ze er immers met het grootste gemak uit kunnen. Toch blijven ze netjes waar ze horen, ze spelen met hun speelgoed of knagen op hun botje, tante Fien waakt over de kleintjes en straks is het tijd voor een wandelingetje tussen de vijvers. Dat zal weer genieten zijn!

En verder…
Hun opleiding tot reddingshond verloopt voorspoedig, elke week opnieuw laten ze met al hun enthousiasme zien dat ze er toch aanleg voor hebben. Apetrots zijn we dan! Afgelopen zaterdag gingen we oefenen op een vrachtwagen bedrijf. De “slachtoffers” zaten in en om de oude en nieuwe vrachtwagens. Het is heel wat voor de kleintjes om tussen die grote gevaartes door te lopen. Er zijn heel wat nieuwe geuren en indrukken, maar ze doen flink hun best en laten zich niet van de wijs brengen door al dat nieuws. De oefeningen worden stilaan iets moeilijker gemaakt. Ze zien het “slachtoffer” nog steeds vertrekken met hun speelgoedje, maar ze zien niet meer helemaal waar hij precies heenloopt en zich verstopt. Ze moeten nu dus stilaan ècht gaan zoeken. We zagen dat de wind hun neusje soms misleidde, maar we zagen ook hun inzet en enthousiasme om te zoeken en dat is wat we willen natuurlijk!

Foto’s hiervan volgen later en Foto’s van week 22 zijn in het fotoalbum “kijk hoe wij groeien” te vinden.