29 augustus 2018

Zoals gewoonlijk zijn we er weer onmiddellijk terug ingedoken na onze vakantie, eindelijk is er even tijd om een verslagje te schrijven.

Deze zomer probeerden we eens een nieuw concept. Of ik zal eerlijk zeggen: mijn fantastische gezin was zo lief om hierin mee te gaan met mij. <3
Het begon allemaal lacherig dat we met de 5 “Devils on Fire”zussen vertegenwoordigd zouden moeten zijn op een grote internationale agilitywedstrijd. Omdat zus Pi in het mooie Zwitserland leeft, werd er gekozen voor de Swiss cup. Voor ons was het allemaal een beetje vaag en dromerig. Wisten wij veel wat het zou inhouden en hoe het zou uitdraaien. We werden aanvaard en toen bleek dat het alles of niks was. Zes dagen agility of nul… Het is even een dilemma geweest, maar uiteindelijk beslisten we ervoor te gaan. 

Er werden extra maatregelen genomen, een aanhangwagen werd aangeschaft en er werd gezorgd dat er wifi gemaakt kon worden voor de oudste zoon, want ja, Zwitserland… En daar gingen we. De heenreis was vermoeiend, snel en vooral heel heet. We hadden weinig tijd want we konden pas vrijdagavond weg en zondagochtend moesten we al op post staan. Het waren de heetste dagen van de zomer of misschien wel ooit en wij verlieten ons met airco gekoelde huis om in een hete camper een agilitywedstrijd bij te wonen. Ik denk dat mijn aanhang meer dan eens gedacht heeft dat we coconuts waren, maar toch gingen we. Ik weet niet precies wat zij dachten, maar ik was vooral bang dat het voor hen zou tegenvallen, dat ze zich zouden vervelen, dat er te weinig familiequalitytime zou zijn èn dat het ook nog eens veel te heet zou zijn om met de honden uberhaupt te lopen.

Eenmaal daar viel alles op zijn plek. 
We hadden geweldig gezelschap en er bleek veel indoor gelopen te worden wat de temperaturen veel draaglijker maakte. We stonden daarnaast in een fantastische omgeving en hadden al het comfort, of zelfs meer, van een “normale” camping, alleen was dit er 1 met enkel hondenliefhebbers. De sfeer op de Swiss Cup was onbeschrijfelijk, zelfs mijn niet zo agilityliefhebbende gezinsleden lieten zich soms meeslepen. Onze Belgische vlag, waarvan ik me schaamde dat we ze bijhadden, wij met onze ukkies en Ella, heeft elke dag dienst gedaan. Olga heeft geweldig gelopen, dat resulteerde in elke podiumplaatsen maar belangrijker was dat wij 2 als team enorm gegroeid zijn tijdens de week. Ella haalde zoals gewoonlijk de nodige grapjes uit, maar ook zij heeft enkele keren schitterend gelopen en complimentjes veroorzaakt. Door de efficiëntie van de Zwitsers en hun indeling hadden we ook steeds een halve dag “vrij”. We hebben dan ook tijd gehad voor leuke dingen met het gezin. Een grot bezoeken, zwemmen in een meer, fietstochtjes, pizza maken op de barbecue, avondwandelingen en als kers op de taart een prachtig papillorama bezoeken.

De terugrit naar huis was een stuk rustiger, we namen onze tijd en hebben nog enkele prachtige tussenstops gemaakt. Een dinopark en nog meer grotten veroorzaakten een hoop verwondering bij onze kleinste. Het meer van Pièrre Percée dat romantische herinneringen opriep en gewoon weer prachtig mooi was, zoals altijd.

Ik denk dat we allemaal genoten hebben, ieder op zijn eigen manier.
Ik ben benieuwd of deze formule voor herhaling vatbaar blijkt…

In ieder geval,
dank je wel, allerliefste gezin voor deze onvergetelijke vakantie!

[ngg_images source=”galleries” container_ids=”94″ display_type=”photocrati-nextgen_basic_thumbnails” override_thumbnail_settings=”1″ thumbnail_width=”200″ thumbnail_height=”200″ thumbnail_crop=”1″ images_per_page=”60″ number_of_columns=”4″ ajax_pagination=”0″ show_all_in_lightbox=”0″ use_imagebrowser_effect=”0″ show_slideshow_link=”0″ slideshow_link_text=”Slideshow” template=”/customers/4/5/4/wafjes.be/httpd.www/wp-content/plugins/nextgen-gallery/products/photocrati_nextgen/modules/ngglegacy/view/gallery.php” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]