26-12-2010

Dukje,

Slaap zacht, bedankt voor de mooie tijd samen.
Jij bent degene die me in de ‘honden-wereld’ gebracht heeft, op 18 Januari zou je 12 jaartjes geworden zijn. Spijtig dat je die verjaardag niet meer hebt mogen vieren.

Weet je nog hoe je als kleine uk mij naar de hondenschool gebracht hebt, je was niet groter dan mijn voet, en iedereen lachte… maar we hebben ons toch bewezen in de gehoorzaamheid tussen alle grote loebassen, en later in de agility tussen alle borders. Ik zal nooit vergeten hoe je de wip op liep, je hoofdje draaide en vroeg: Baasje, waar is mijn koekje? Je enthousiasme zal ik noot vergeten!

Dank je Duke, door de lessen die ik leerde met het opvoeden van jou, ben ik me meer en meer gaan verdiepen in jouw gedrag, jij bent de aanleiding dat baasje een instructeur werd, jij hebt baasje bij de hondjes gebracht…
Jij was altijd blij, gingen we wandelen was je blij, gingen we niet wandelen en je mocht op je lekker warme kussen liggen was je ook blij… Je bent voor altijd mijn hondje dat altijd blij was…

Vandaag komen zoveel mooie herinneringen naar boven, je eerste dagje thuis, je gekke streken, je 5 minuten zoals ik dat noemde, dat je als een wilde door het huis rende… de laatste jaren was je een oud baasje geworden, je kon niet meer zo lang wandelen, je ooit mooie bruine snoet was een mooie grijze snoet geworden. Je was ‘den Bompa’ van de roedel…

Slaap zacht Duke, we zullen je allemaal heel hard missen…
Zoals Brent het zegt:  nu ben je bij Wo…  nu kunnen jullie nu lekker samen spelen, samen balletjes vangen, samen op het kussen liggen…

Slaap zacht en vergeten zal ik je nooit.

Je baasje