20 oktober 2015

Lieve, zwarte dondersteen,

je wordt bijna 2 jaar en toch staat hier nog geen brief aan jou. Schande…
Wafjes.be is even op de achtergrond geweest. Onze kleine mensenpup heeft erg veel tijd en liefde gevraagd de laatste 2 jaar. Maar eerlijk is eerlijk… dat was niet de enige reden. Het verlies van Tess is erg zwaar gevallen. Daarna heb ik mezelf nog enkele keren verplicht om iets te schrijven, voornamelijk over jou. Maar in die eerste maanden nadat zij er niet meer was, was alles zo moeilijk…

Voor het eerst in mijn leven kon ik er niet van genieten. Een nieuwe pup trainen en een nieuw zwart hartje veroveren, dat is altijd het liefste geweest wat ik deed. Maar niet dit keer. Alles deed denken aan haar en aan wat ik niet meer had. Mijn lieve, trouwe Tess was weg en daar was jij: een kleine (Cru)ella.

Intussen hebben we al zo vaak gezegd: zo eentje als Ella hebben we nog nooit gehad! En jij, jij bent een doorzettertje. Ondanks het feit dat het zo moeilijk was voor mij, heb jij toch mijn hart weten te veroveren.

Lekker met je hele gekke lijfje kwispelen. Je niet te stoppen enthousiasme over… alles. Hoe je naar ons lacht op je eigen schaapachtige, gekke manier. Je enorme will to please en je onuitputtelijke werkdrift. Hoe je àlles leuk vindt. Hoe je je op wandeling echt hélemaal geeft en toch altijd vlak bij me bent. Hoe je helemaal door het lint kan gaan en het volgende moment 1 en al concentratie bent.

Mijn lieve, gekke zwartje,
Ook al verklaarden velen me gek omdat ik na Tess opnieuw voor een flatje wou gaan, ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik kan alleen maar hopen dat jij wèl nog vele jaren bij ons mag zijn.
En ook al zag ik Tess als Casjes perfecte grote, zwarte vriend. Ik geloof meer en meer dat jij dat “straks” ook kan worden, als hij wat groter en jij wat gematigder zal zijn. Wie weet vindt hij straks in jou, wat ik toen in Wo gevonden heb.