25 maart 2011
Vanmorgen stonden we op met een prachtig zonnetje, en hoe kunnen we onze vrije voormiddag dan beter gebruiken dan met een lekker uitje met de hondjes?
Na het ochtendwasje werd dan ook de hele roedel ingeladen voor een leuke wandeling. Natuurlijk hebben we momenteel 2 groepen met heel verschillende noden. De dames zijn jong en energiek en zij willen wel wat actie. Een lekker lange wandeling en natuurlijk mogen ook de nodige balletjes niet ontbreken. Huppeldepups zijn natuurlijk nog veel te klein voor zo’n inspanning en Sam, die hoort een beetje in beide groepjes thuis. Aangezien hij morgen een wedstrijd op de planning heeft, besloot ik hem mee te laten gaan met de jongelui.
Zo kregen de dames eerst een leuke wandeling in het bos en tussen de vijvers. Nadat zij uitgeraasd waren, reden we verder door naar het water, het was immers hoog tijd om het zwemtalent van onze zwarte schatjes eens te toetsen. Het eerste balletje was voor Sam, die ging er vol enthousiasme achteraan. Een leuk begin, want voor Sam is zwemmen niet altijd zo leuk geweest… Zomer na zomer zet hij nu een stapje verder en hij ging nu gelijk door waar hij vorige zomer geëindigd was: zonder twijfel 
het water in om een balletje over korte afstand te apporteren en hij had er duidelijk plezier in. Mijn enthousiasme was ook groot en dus ging het volgende balletje helaas toch te ver voor Sam… Oeps, dat was niet slim… maar voor ik het wist, zat Tess al in het water onderweg naar het balletje, waarvoor ze toch wel een eindje moest zwemmen. Waaaaw! Bij het balletje aangekomen vond ze het toch moeilijk om èn te blijven zwemmen èn het balletje te pakken. Ze liet zich even van de wijs brengen en kwam zonder balletje terug, maar eens op het droge keerde ze zich meteen om en apporteerde alsnog het balletje heel keurig. Van dan af was er geen houden meer aan en had ik 2 balletjes nodig om Sam ook nog eens een pleziertje te gunnen. Wat heerlijk om haar zo te zien zwemmen, al liet haar zwemtechniek toch nog een beetje te wensen over. Maar het allerbelangrijkste was dat ze er ècht van genoot.
Rafke hield zich een beetje op de achtergrond en vond het vooral leuk om de balletjes aan de kant te proberen af te pakken. Dat was buiten zus gerekend die een boog om hem heen maakte en het balletje toch netjes naar mij bracht. Wat een heerlijk meisje toch! Na een poosje besloot ik Sam en Tess even vast te maken om Rafke ook een kans te geven. Tess ging uit haar dak, sja, dat moet ze duidelijk nog leren! Rafke wilde het balletje graag hebben, maar wilde liefst toch grond onder zijn pootjes blijven voelen… Dat bracht leuke taferelen met zich mee, hoe hij er stond te springen en te dansen, met zijn pootjes te maaien in de hoop dat het balletje naar hem toe zou komen. Helaas kwam het balletje niet en moest zus Tess ingeroepen worden voor hulp. Hij zal het nog wel leren, onze jongeman!
Foto’s van deze uitjes vind je in de foto-albums “kijk hoe wij groeien” en “op wandel”.
En dan… gisteren was het zover, Tessje en ik hadden ons eerste examen! Veel stress was hiervoor niet nodig, want we konden er wel van op aan dat ze zou slagen. Maar toch… een eerste mijlpaal!
Een verslagje vind je bij Tessjes training onder “Tess” en foto’s in het album “Kijk hoe wij groeien”.