Joske wandelde op een dag letterlijk gewoon ons leven binnen.
Een ieniemienie katje kwam over de schutting gekropen, paradeerde tussen onze 6 honden door, at het bakje katteneten voor Siebe zijn neus leeg en installeerde zich parmantig in het midden van de zetel.
Ik hoor Brent nog vragen “Ooooooh! Gaan we die houden?”
Willen of niet, er was geen ontkomen aan… Ze werd Joske gedoopt en bleek een erg eigenzinnig en bijzonder karakter te hebben. 

Joske is intussen een gouden katje geworden. Nadat we haar gebroken pootje met pinnen en platen moesten herstellen, moesten we ook haar staart nog afzetten en verloren we haar bijna opnieuw tijdens een ongeval. Toch blijft ze onverschrokken door het leven gaan.