26 Oktober 2016
In augustus kreeg ik plots vanuit onverwachte hoek de vraag of ik een aankomend nestje wilde begeleiden.
Een mooie border collie dame die echt helemaal mijn ding is en die me al sinds haar puppytijd op een bepaalde manier aantrekt, mocht mama gaan worden. Heel groots wimpelde ik de grappende uitnodigingen af. Nee, 5 honden is ècht genoeg. Nee, we gaan onze roedel terug stilaan laten krimpen. Nee, het is nu niet het juiste moment.
Binnenin deed die nee toch een beetje pijn…
En vanaf toen…
Het liet me allemaal niet meer los. Ik volgde met dezelfde spanning van de eigenaar alles mee. Toen ik er ‘s nachts niet meer van kon slapen, restte me nog 1 moeilijke taak: manlief over de streep trekken.
We kwamen op de wachtlijst, maar er waren natuurlijk wachtenden voor ons. De echo was even spannend voor mij als voor het baasje. Het nestje leek niet zo groot te gaan worden en de kans dat er een lieverdje voor ons zou bijzijn werd triestig klein.
Toch, gaandeweg schoof ik stilletjes naar voor in de wachtlijst. Ik hoef zeker niet te vertellen hoe ontzettend lang de afgelopen weken geduurd hebben?
De bevalling begon te naderen en de nachtrust mij te verlaten… Met de telefoon naast het kussen waren we stand-by. Heel erg stand-by…
Zondagmiddag toen ik net thuis was van de hondenschool werd de eerste pup geboren. Een meer perfecte timing had ik me niet kunnen wensen. Er was alle tijd om in spanning mee te volgen wat er gebeurde.
Vlot werden 3 teefjes geboren, een 4de dame zou mijn kans op een pupje nog vergroten maar eigenlijk had ik 5 ukkies nodig om op mijn roze wolk te komen. Na teefje nummer 4 leek alles achter de rug te zijn.
Blij met de waarschijnlijkheid, maar toch nog een beetje onzeker, vertrok ik richting pups. Onmiddellijk na mijn aankomst werd ook dame nummer 5 geboren, mijn hart maakte een grote sprong: over 8 weken mag ik 1 van deze hummeltjes in mijn armen sluiten.
Een nieuw avontuur, een uitdaging, een groot “meant-to-be-gevoel”, mijn eerste border pupje, wat kijk ik ernaar uit!
Groei maar goed, kleine ukkies,
en tot gauw!
