9 mei 2011
Hoe we soms overspoeld kunnen worden door “toevalligheden”…
Toen ik net de oprit opreed speelde er een mooi liedje op de radio. “Somewhere over the rainbow”, daar kan ik zo heerlijk bij wegdromen. Zoals altijd in zo’n geval, zette ik de auto stil en bleef genietend zitten luisteren. Mijn gedachten waren al bij Wo de laatste minuten van mijn rit naar huis en daar bleven ze ook. Mijn Wo… hoe Tess flink op weg is zijn rol te vervullen, maar vooral hoe hij alles voor mij geweest is.
Ik dacht aan “onze” jaren, gewoon Wo en ik, wij 2 alleen op kot. Wij 2, altijd samen op wandel, op stap… geen mens die me herkende zonder mijn maatje. Wo, die door een vuur ging voor mij, die niet uit mijn leven weg te denken was, Wo, die straks al een jaar niet meer aan mijn zijde staat. Mijn Wo… 
Peinzend: zou er een (honden)hemel zijn? Zou hij ons zien, zou hij nu, als een engelbewaarder, op mijn schouder zitten? Denkend aan het stukje uit mama’s brief, dat Wo en ik onze hemel hier op aarde al hebben gehad en wetend dat ze gelijk had. En dan, dan weet ik zeker dat hij niet op mijn schouder, maar in mijn hart zit, voor altijd…
Als ik dromend opkijk zie ik een pracht van een regenboog. Alle kleuren zijn helder zichtbaar, zo mooi zag ik hem nog nooit. Hij was helemaal rond en onder de regenboog was er een prachtige oranje-roze gloed. Voor ik het wist rolden er tranen over mijn wangen…
Dag Wo… ik mis je…
