Zoals Fien een mooi verjaardagskado was, werd Siebe eind 2009 een heerlijk kerstkado.
Nadat ik in oktober 2009 het nest verlaten had en alleen ging wonen met mijn toenmalig drietal, waren de “kotregels” niet langer van toepassing. Nu we in een ècht huis met mooie meubels woonden, mochten de wafjes immers niet langer in de zetel. De kater van mijn ouders, die thuis ook wel mocht komen knuffelen, was gewoon op zijn eigen stekje gebleven en dus werd er niet veel meer geknuffeld ‘s avonds. De lange en donkere winteravonden waren soms eenzaam terwijl de hondjes flink in hun mandje lagen en stilaan begon ik de gezellige aanwezigheid van een kat te missen.
Rond dat tijdstip stapten 2 mensen parmantig de praktijk binnen met een kattenmandje. Ze zetten het op tafel neer met de boodschap dat ze het niet meer wilden en vertrokken terug zonder veel uitleg. Verbouwereerd keken we naar het mandje en besloten er het beste van te maken en een goede thuis te zoeken voor de inhoud ervan. Toen ik het mandje opende kwam er een pracht van een siameesje uitgekronkeld, “ze” krulde zich luid spinnend tegen me en keek me met “haar” helderblauwe ogen aan. Het was liefde op het eerste gezicht…
Nader onderzoek leerde ons dat het een niet gecastreerde, jonge kater was, die duidelijk zijn mensen wist te kiezen. Eigenlijk was ik toen al verknocht aan hem, er was alleen 1 grote “maar”. Hoe zou hij op de 3 wafjes reageren? De kater ging op proef mee naar huis en bleek een echte siamees te zijn, die zelfzeker en parmantig tussen de honden door wandelde. Wo reageerde zoals altijd alsof er geen kat te bespeuren was, waardoor hij af en toe bovenop het lieve dier kwam te staan. De kater leerde al snel dat de grote zwarte ontweken moest worden. Sam had meteen onnoemelijk veel respect voor hem, hij had immers altijd onder de sloef gelegen bij de kat van mijn ouders. Tussen Fien en de kater was er vanaf het eerste moment een vreemde spanning, echter zonder negatieve sfeer. Iedereen wist prima waar hij aan toe was, de kater werd Siebe gedoopt en de testperiode kon van start gaan.
Gedurende 2 weken hing Siebe de voorbeeldige kat uit. Hij bleef netjes uit de kerstboom, de gordijnen werden gespaard en elke avond lag hij op mijn schoot te knorren. Precies de gezellige, flinke kat waar ik van droomde! Ik lachte stoutmoedig alle waarschuwingen over siamezen weg. Pfhoeh! Siamezen niet uit de gordijnen kunnen houden? Of siamezen die overdreven lawaaierig zijn of een sterk uitgesproken eigen willetje hebben? Ook al mijn vooroordelen over dit kattenras vervielen bijna onmiddellijk en al gauw was het duidelijk: Siebe was een deel van onze kleine familie geworden.
Na ongeveer 2 weken begon hij zich echt thuis te voelen. De kerstboom en -ballen werden steeds interessanter, de gordijnen werden verkend en al gauw kwam het bezitterige karakter van de siamees boven. Hij was gewend met mij alleen te zijn en dat zou bezoek wel gemerkt hebben. Hij toonde zich zelfs als de beste waker van alle viervoeters. Kortom, een specialleke.
Intussen is Siebe helemaal geïntegreerd in de roedel. Nog steeds loopt hij parmantig tussen de honden door. Hij jaagt Hippie van de hondenloop in de tuin, rent achter Engie aan en gedraagt zich als heer en meester in huis. Fien ravot maar al te graag met “haar” Siebe, lange tijd mocht geen enkele andere hond aan hem komen. En nu nog hebben enkel de pups daar de toestemming voor.
Sinds hij mij niet meer iedere avond voor zich alleen heeft, is hij ook echt sociaal geworden naar anderen toe. Hij kruipt bij iedereen op schoot en ligt graag de hele avond bij je. Hij kan helemaal opgaan in het gekroel of gewoon genieten van je aanwezigheid. Ondanks, of misschien wel dankzij, zijn stevige karakter, is hij ongetwijfeld de leukste en liefste kat die ik ooit gehad heb. Hij heeft echt mijn hart veroverd!