20 mei 2017

Als het goed is, mag het ook gezegd worden!

Ella haalt wel vaker het bloed onder mijn nagels vandaan. Haar gekke kuren zijn vaak gewoon echt tè gek. Op training kent iedereen haar intussen wel en “een Ella’tje doen” is een algemeen begrip aan het worden. Zelf weet ik intussen ook waaróm ze het doet en dus proberen we eraan te werken. Ik, als handler, probeer meer steun te geven en haar duidelijker te begeleiden. We zien de laatste weken enorme verbeteringen. Op training doet ze nog nauwelijks Ella’tjes en kan ze prachtig werk laten zien. De eerste 2 wedstrijddagen van dit seizoen daarentegen waren 1 grote ramp. Drie van de vier parcours waren we gediskwalificeerd doordat ze Ella’tjes deed aan het begin van het parcours. Sprong, sprong, keurder was voor Ella een betere volgorde dan sprong, sprong, tunnel. De arme keurders hebben Ella allemaal van net iets te dichtbij gezien vrees ik… Blijkbaar is de stress van aan de start gewoon teveel voor haar lieve hoofdje. En zo kwam het dat ik tijdens het verkennen vooral bezig was met waar de lattenleggers zaten en waar de keurder zou gaan staan. Sja… het is eens een andere benadering om een agilityparcours voor te bereiden. 😉
Gelukkig wist ik dat “een Ella’tje” voor haar gewoon een ontlading is en dat ze daarna gewoon lekker kon werken. Toch blijft het een teleurstelling, zeker als je de opmerking krijgt “als ik een hond als Ella had, zou ik ook voor een nieuwe pup gegaan zijn”.

De afgelopen drie weken hadden we een kleine wedstrijdmarathon, voor het eerst ooit liepen we drie weken na elkaar wedstrijd.
Ondanks de vele Ella’tjes in ons eerste wedstrijdweekend had ik er zin in. Ik probeerde zo kort mogelijk voor het lopen klaar te gaan staan en zelf zoveel mogelijk stress thuis te laten. Ik probeerde haar extra te ondersteunen en haar verbaal vaker te belonen. De “Ella’tjes” kwamen duidelijk minder vaak voor en àls ze er waren, waren ze minder erg. Op de 6 parcours die we liepen, behaalde ze een 2de, 6de, 8ste, 10de en 16de plaats op 80-100 deelnemers in onze categorie.
Ik kan dus terecht trots zijn op mijn zwarte “spring in’t veld”, of moet ik zeggen “spring-op-de-keurder”?