13 oktober 2015

Wat is het lang geleden dat ik hier nog iets neergepend heb. Een mensenpup vraagt natuurlijk veel tijd. De laatste weken gaat wafjes.be toch vaak door mijn hoofd. En de berichtjes teruglezen met een lach of een traan kan soms erg prettig zijn.
Hopelijk kan ik vanaf nu toch weer wat tijd vrij maken om hier af en toe iets neer te pennen.

Misschien even starten met een korte update 🙂

Ella is en blijft Ella, ze is erg onstuimig maar heeft ook een enorme werkpassie en daar geniet ik enorm van. Ja, deze zwarte dame is echt wat op dit moment bij me past! Ze is ook enorm op mij gericht, zoals mijn collega laatst zei “die hond is echt verslaafd aan jou”. En dat streelt mij natuurlijk wel een beetje.
Mijn heerlijk meisje is ook aardig ziek geweest. In die weken was ze ontzettend braaf en flink geworden, je kan niet geloven hoe erg je die onstuimigheid en overdreven enthousiasme dan kunt missen!

Raf zal ook altijd Raf blijven. Hij doet het nog steeds erg goed en is een brave, flinke huishond geworden waar voor altijd een hoekje af zal zijn.

De bordertjes Engie en Hippie beginnen stilaan op leeftijd te komen en ook Fien krijgt een aardig grijs snoetje.

En dan is er natuurlijk onze mensenpup Cas, die steeds meer zijn eigen inbreng in het geheel heeft. Diertjes verzorgen, poezen eten geven, mee wandelen gaan, het zijn zijn grootste hobby’s. Probeer niet voorbij een wandelbos te rijden met Ella in de auto zonder te stoppen. En als je heel beestigeducatief je hond wil leren om op jou te letten door, wanneer ze dat niet aan het doen is, snel door te lopen zodat ze je even kwijt is, blijft dat kleine kereltje gewoon even bij de zwarte dochter wachten tot ze wel weer aan het opletten is.

De kippen staan met stip op nummer 1 voor Cas, maar eerlijk, dat waren ook zijn eerste eigen “huis”dieren. De katten maken het grootste deel van zijn leven uit en met hen is hij dus het meest vertrouwd. Van de honden kende hij Ella het snelst… misschien omdat zij de grootste helleveeg is en haar naam het meest weergalmt bij ons thuis, maar misschien ook een beetje omdat zij nu eenmaal vrouwtjes lieverd is. De laatste tijd richt hij zich echter meer en meer op Fien. Zij is natuurlijk de meest toegankelijke voor hem… Wie had gedacht dat Fien, de kleine kinderhater die ze ooit was, Cas zijn grote vriend zou gaan worden?
Zo ver is het nog niet ècht, maar meer en meer vraagt hij naar haar. En zeker als we gaan wandelen, want zij wandelt zo prachtig met hem mee. Stilaan begint zij het ook minder en minder erg te vinden als hij in haar buurt is. Ik ben echt benieuwd of hier een vriendschap ontstaat…