6 april 2011
Vandaag hadden onze zwartjes weer een “date” met hun vriendinnetje Jutta. Het was lekker weer en dus zochten we het water op. Jutta’s vrouwtje en ik waren erg benieuwd of Jutta ook zou gaan zwemmen en of Rafke zich zou laten meeslepen dit keer.
Bij het water aangekomen kreeg het drietal al gauw iets spannends in het oog! Een mooie zwaan zwom vlak langs het strandje voorbij. Zonder na te denken, renden ze er alle 3 op af. Tess rende door het water in en begon te zwemmen, maar de zwaan was haar natuurlijk te snel af. Jutta liep zonder aarzelen achter Tess aan, helaas bleef de bodem onder haar voetjes niet duren… Het arme meisje ging brutaal kopje onder en wist niet hoe snel ze weer uit het water moest zijn. Rafke die wist wel hoe nat en diep het water was, hij gebruikte zijn remmen dan ook op tijd.
Die arme Jutta was zo geschrokken dat ze eerst zelfs niet meer met de voetjes in het water durfde gaan… Uiteindelijk durfde ze een balletje dat niet te ver lag toch gaan opvissen. Ook Rafke hield het daarbij en gebruikte zijn poten om het balletje naar zich toe te halen. En ja… met zo’n lange stelten wil dat nog wel eens lukken! Deze kwajongen had al gauw het kleine meisje aangespoord tot deugenietenstreken en zo stonden ze met z’n tweetjes Tess op te wachten als zij het balletje gehaald had. Gelukkig liet zij zich daar niet door afschrikken en bleef onvermoeibaar balletjes uit het water halen. Daarna een stukje wandelen en toen we hen even verderop opnieuw wilden laten zwemmen, was Tess opeens terughoudend. Blijkbaar is zwemmen vanaf een graskantje en met een steentjesbodem toch heel anders dan zwemmen vanop het strandje. Even opnieuw beginnen dus met dichtbij-balletjes en al gauw had ze haar onzekerheid overwonnen, knappe meid!
Foto’s van het zwemfestijn staan in “Kijk hoe wij groeien”.
En dan, niet te vergeten… Sam speelde op 26 maart zijn eerste gehoorzaamheidswedstrijd van het jaar! Slecht begonnen en helaas ook slecht geëindigd, maar het gedeelte tussenin was om je vingers van af te likken. Wat een heerlijk werkhondje kan het toch zijn! Erg jammer dat hij tijdens de blijfoefening een beetje jeuk had en zich lekker ging rollen en dat hij tijdens het plaatssturen, wat de laatste oefening was, al wat vermoeid was waardoor zijn volgoefening niet erg netjes was… Toch nog goed voor 87/100 dus dan mogen we eigenlijk niet klagen!
Foto’s staan in “Aan het werk” en zijn puntenbriefje volgt later onder Sam.